Η ΚΑΣΤΕΓΙΑΝΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤOΣ

Η Καστεγιάνικη γλώσσα, η οποία από τον 15ο αιώνα και εξής κατάφερε να υπερισχύσει έναντι των υπόλοιπων γλωσσών και διαλέκτων στην Ισπανία, χάρις στη μεγαλύτερη φωνητική ομοιογένεια και τη συντακτική απλότητα που τη χαρακτηρίζει, θεωρείται πλέον ως η επίσημη ισπανική γλώσσα. Έχει τις ρίζες της στη νεολατινική, και έχει διατηρήσει μία αρχαϊκή δομή, εξαιτίας της περιθωριοποίησης της Ιβηρικής Χερσονήσου. Από τη Λατινική προέρχονται η γραμματική δομή και μεγάλο μέρος του λεξιλογίου˙ ωστόσο η Ισπανική περιέχει και δάνεια από άλλες γλώσσες, όπως είναι η Αραβική, από την οποία, κατά την περίοδο της αραβικής κατοχής της Ισπανίας, εισήλθαν στην Ισπανική πολλές λέξεις, κυρίως τοπωνύμια, αλλά και τα τοπικά ιδιώματα των αυτοχθόνων της Λατινικής Αμερικής, δάνεια, τα οποία κατόρθωσαν να επιβιώσουν, παρά τις επίμονες προσπάθειες των ισπανών αποικιοκρατών να τα εξαλείψουν.

Μετά το τέλος της δικτατορίας του στρατηγού Φράνκο, άρχισε μια περίοδος γλωσσικού πλουραλισμού. Το νέο ισπανικό σύνταγμα αναγνώρισε τον επίσημο χαρακτήρα όλων των ισπανικών διαλέκτων (catalán, gallego, euskera),και εξασφάλισε την διδασκαλία τους στα σχολεία των περιοχών, όπου αυτές μιλιούνταν.

 
Σήμερα η Ισπανική, με τις ποικίλες διαλέκτους και τα ιδιώματά της, αποτέλεσμα μακραίωνης ιστορίας και ανάμειξης πολλών λαών και πολιτισμών, αποτελεί τη μητρική γλώσσα 400 εκ. ανθρώπων περίπου, μιλιέται σε 22 χώρες και σε 4 ηπείρους και είναι η επίσημη γλώσσα της Ισπανίας, πολλών χωρών της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, της Καραϊβικής, των Φιλιππίνων, της Γουινέας του Ισημερινού καθώς και ενός μέρους της Βόρειας Αφρικής. Η Ισπανική θεωρείται επίσης η δεύτερη επίσημη γλώσσα μετά την Αγγλική σε αρκετές Πολιτείες των Η.Π.Α (Καλιφόρνια, Αριζόνα, Τέξας, Φλοριντα κ.α.), με αποτέλεσμα να διδάσκεται στα σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης και να υπάρχουν πολλά ισπανόφωνα πανεπιστήμια.