Δούναι και λαβείν, μια δοκιμασμένη, αμφίδρομη, διαχρονική σχέση

 

O δάσκαλος σήμερα είναι  κακοπληρωμένος  και  παραμελημένος  όπως παραμελημένη είναι  και η εκπαίδευση της νεολαίας του σήμερα, οι ενήλικες του αύριο.

 Όλα αυτά δεν είναι η προτεραιότητα  του σημερινού κράτους αλλά μόνο ένας στόχος δευτερεύουσας σημασίας. 

 Γι' αυτό το λόγο ακριβώς  μόνο οι εκπαιδευτικοί μπορούν και πρέπει να βελτιώσουν τον τρόπο που λειτουργεί το σχολείο. Αυτό το τέλειο σχολείο που  παρέχει ασφαλή σχολικά κτίρια, άνετες καρέκλες, ευρύχωρες αίθουσες διδασκαλίας, ανώτατο όριο 20 μαθητών ανά τάξη, ενημερώσεις, εκπαιδεύσεις, συμβούλια για τη διαχείριση των πόρων κ.α.  Είναι ένα σχολείο που δεν αφήνει κανέναν πίσω, γιατί είναι τόσο  οργανωμένο για να φέρει στο φως το καλύτερο από τον καθένα μας .

Παρ'ολη την προσπάθεια όμως, το σχολείο και η παιδεία μας αιμοραγούν.¨Ολοι, όσοι εμπλεκόμαστε στην διαδικασια της μάθησης οφείλουμε να είμαστε πιο σοβαροί απο ποτέ. Οι δάσκαλοι πρέπει να είναι σε θέση να κάνουν καλύτερη τη ζωή των μαθητών, να τους διδάξουν να προσπαθούν πολύ και να επιμένουν.

Οι ίδιοι θα πρέπει να εξελιχθούν και να απορροφήσουν τις σύγχρονες τεχνικές επικοινωνίας και  τις νέες μεθόδους διαδασκαλίας. Πρέπει να είναι προσεκτικοί και δημιουργικοί, να δείχνουν στους μαθητές σεβασμό, προσοχή, συνέπεια, και κατανόηση .
Αλλά, πάνω απ' όλα, πρέπει να έχουν κίνητρα, να είναι παθιασμένοι με τη δουλειά  τους. Να μπαίνουν  στην τάξη γεμάτοι ενθουσιασμό: ο ενθουσιασμός είναι μεταδοτικός, όπως και η  βαρεμάρα άλλωστε. 

Πρώτα να δίνουν και μετά να ζητάνε.

Δούναι και λαβείν

 μια δοκιμασμένη, αμφίδρομη, διαχρονική σχέση

Πηγή : Isabella Milani + Bίκυ Δρυμούρα